مقام ثبوت و اثبات فی علم الکلام

یکی از قواعدی که در علم کلام از آن بحث می‌شود، قاعده لطف است

همزه ، هل (آیا) ، ما (چه) ، متى (چه وقت) ، أیان (کِی) ، کیف (چگونه) ، أین (کجا) ، أنى (چگونه) ، کم ( چه ؛ چند) ، أیُّ (کدام) و به حسب تقاضا به سه قسم تقسیم می شود: الف)آنچه که به وسیله آن گاهی تصور و گاهی اوقات تصدیق خواسته می شود و آن همزه است

این بحث در مقام ثبوت است و بحث دوم در مقام اثبات است یعنی آیا شارع حکمی را مقید به علم تفصیلی کرده است یا نه و آن را در بخش دوم بحث می کنیم

[۵] ابن سینا، الشفاء، الٰهیات، ج۱، ص۳۱-۳۲، به کوشش جورج قنواتی و سعید زاید، قاهره، ۱۳۸۰ق/۱۹۶۰م

4 ـ مقام المُعَلِّمِ فی الإسلام کما نعلم فإن التعلّمِ فی نظر الإسلام واجب عینی، وقد یکون فی بعض العلوم واجباً کفائیاً، أی أنّ بعض العلوم یجب على الجمیع تعلّمها، وأمّا ذلک القسم الذی یتمیز 3